Laatste weken van 2014 op de campus
De eerste maand van het jaar is alweer bijna voorbij, maar alsnog allemaal Gods zegen voor het nieuwe jaar. De laatste 2 weken van het jaar waren rustig op de campus. Van de 75 mensen bleven er nog zo’n 40 over. Samen de kerstavond gevierd met liederen en de kinderen vertelden en beelden het kerstverhaal uit. Heel eenvoudig allemaal, maar in zo’n international gezelschap altijd bijzonder als we in verschillende talen God kunnen loven met onze zang. Vrede op aarde, met de krekels op de achtergrond, kerken die we op afstand horen zingen en verder de rust van de natuur is het moeilijk voor te stellen dat een paar landen verderop dagelijks christenen vermoord worden omdat ze alleen Koning Jezus kunnen volgen en geen andere god.
Op zijn Amerikaans werd dit de 24e ‘s avonds gevierd en de 25e is het dan meer een tijd van samenzijn en feest vieren. Dankzij een donatie konden we samen een heerlijke kerstmaaltijd eten. Iedereen droeg zijn steentje bij in de voorbereiding. Gelukkig heb ik ook weer genoeg energie en kon de veranda van de nieuwe apartementen versieren en daar de tafels dekken. De vrouwen kookten en sneden de groenten, de mannen barbequeden het vlees. En rond 2 uur waren we klaar voor het gezamenlijke diner. Gefrituurde aardappels met een halve kip en groente en frisdrank is een waar feestmaal hier!
De amerikanen geven iedereen kleine kadootjes, en de rest neemt ze dankbaaraan :-). Want in de andere culturen is dat niet echt een belangrijke traditie, dus die hebben dat niet voorbereid. Iedereen was blijkbaar ook echt moe op de basis. Weinig activiteit en stil. Om beurten hadden de achterblijvers een kookdag, waarop je de hele dag voor de campus kookt en het eten serveert en
de eetzaal schoonmaakt e.d. De koks hadden ook vakantie. Verder geen vergaderingen of biduurtjes en community night, heerlijk! Normaalgesproken is er elke dag wel iets en we hebben dan nog 1 avond voor ons samen.
Oudejaarsavond is het beste hier en voor mij kan de drukte in Nederland er bij lange na niet aan tippen! De dagen voor oudjaar zijn er veel ‘all-night-prayers’ in de kerkjes rondom. Van zo’n 9 uur ‘s avonds tot 5 uur ‘s ochtends wordt er samen gebeden en gezongen, een zegen gevraagd voor het jaar dat komt en zonden beleden van het jaar dat achter ons ligt. Ik ga er niet naar toe eerlijk gezegd, maar in bed hoor ik bijna evenveel als in de kerk. De luidsprekers zijn van het niveau dat je in de kerk waarschijnlijk lichte gehoorbeschadiging kan oplopen.
Oudejaarsavond is echter een avond van dankzegging en viering. Er wordt de hele avond gedanst en dankliederen gezongen voor alles wat God in het afgelopen jaar gegeven heeft. Deze dienst duurt tot vlak voor middernacht, dan wenst iedereen elkaar het beste voor het nieuwe jaar en gaat naar huis.
Ook op de campus gaan veel mensen naar de kerk, een deel (vooral de engelstaligen) bleven op de campus rond het kampvuur zitten tot middernacht. We zitten dan samen en zingen met elkaar liederen, lachen en praten, verschillende mensen hebben iets gebakken of gekocht om te delen met elkaar. De avonden hier zijn zo mooi, met de maan en sterren helder, geluiden van de natuur en op de achtergrond de kerken. 12 uur is het iedereen een omhelzing en de beste wensen (geen 3x zoenen!) en wat vuurwerk dat is gekocht. En dan is het al snel weer rustig en kruipt iedereen in bed.
Aan tafel kregen we nog een interessante discussie. Ik vertelde dat we bij ons in de gemeente aan het eind van de oudejaarsdienst altijd de namen van de overleden mensen oplezen. Verbaasde reacties. Werkelijk? Ook apart. In plaats van het leven te vieren en God te danken voor de zegeningen blijf je stil staan bij wie het niet hebben gehaald! ‘t zou mooier zijn als alle nieuwe geboortes bijvoorbeeld werden opgelezen! En de doden herdenken op een ander moment, niet op de dag dat je samen viert weer een jaar gezegend en gespaard te zijn! … Hmm, zit iets in. Er zit ook wel iets moois in voor de nabestaanden dat hun geliefden nog 1 keer genoemd worden. Aan de andere kant is het waar dat het de oudejaarsavond iets zwaars en geladens geeft, terwijl het toch waar is dat alleen al het feit dat je het eind van het jaar mee mag maken genoeg is om de hele avond God te prijzen! Interessant om te wonen en werken met mensen van verschillende culturen en christelijke achtergronden. En heerlijk dat we hier ook niet allemaal hetzelfde over hoeven denken. Maar het prikkelt om meer te gaan denken over wat wij doen en waarom we het eigenlijk doen. Wat is de hartsgesteldheid erachter? Waarom doen wij wat we doen? En wat zou God nou meer behagen? Of ziet Hij het hart aan en oordeelt ver boven onze regels en tradities en redeneringen?
Dit was het campus leven. In een volgend stukje schrijf ik over de jaarvergadering van Willen Programs, voor ons toch wel een echt hoogtepunt.Maar als ik het in 1 verhaal doe wordt het te lang.