26 feb my home is my castle
sorry voor de late update! Zoals je in het fotoalbum kan zien leef ik luxe!
De eerste avond sta ik in mijn prive-badkamer, en kijk in de spiegel: Welkom thuis weer Ellen. Dank U wel Heere, voor deze kamer. 't Is wat overweldigend dat het zoveel meer is dan aan boord... In een fractie van een seconde flitst ineens een flash-back in mijn hoofd. Een jaar geleden deze tijd was ik het schipsleven zo ongelooflijk zat. Het enige wat ik nog verlangde was een 'normaal leven', een eigen plekje, een normaal huis om te eten, niet een zaal vol personen waarvan er elke maand 100 komen en gaan. 'k Dacht dat het antwoord daarop thuis lag, in Nederland. Thuisgekomen kwam ik erachter dat een eigen huisje me niet gelukkig maakt, ik heb werk nodig waar ik voldoening in vind. En dat vind ik in het werk met de patienten. Een half jaar later kwam ik terug aan boord, in een cabin met raam, en de baan van mijn dromen aan boord. En ik vergat het verlangen naar privacy.
Nu sta ik daar voor de spiegel mijn tanden te poetsen en realiseer me dat God me vandaag geeft waar ik een jaar terug zo naar verlangde en om had gebeden. Toen leek het een must om lekker in mijn vel te zitten. 'k Heb geleerd dat geluk niet zit in het hebben van mijn eigen plekje. Maar ik voelde me dat moment zo intens dankbaar! Hij weet van onze verlangens, en vervult ze op Zijn tijd: mild en overvloedig!!