met een kip kom je verder
Maandagochtend uit de nachtdienst met 2 andere dutchies in de patrol op weg naar Tenegar, een moslimgebied een klein uurtje rijden van het schip. Lesgeven aan de vroedvrouwen. Na 20 minuten gaan we van de asfaltweg over op de zandweg. Kuilen zoveel mogelijk ontwijkend, genietend van de Liberiaanse 'muzikale fruitmand', en het afrikaanse landschap. Kinderen die enthousiast roepend en zwaaiend groeten, gespierde mannen die met bossen hout of andere lasten sjouwen. Vrouwen met kleurige lappa's om, en kippen die de struiken induiken. We rijden 2 vroedvrouwen achterop, zij krijgen een lift. Met een brede grijns zitten ze te blinken als de mensen hen zien zitten!
Zodra we aankomen, beginnen de vrouwen te zingen en te dansen, waarna wij ook een lied zingen voor de les begint. De les gaat over vvf-vrouwen (vrouwen die incontinent worden na een gecompliceerde bevalling. 1 op de 12 vrouwen in Afrika heeft hiermee te maken.) Ik vertel het algemene deel, Ineke het medische verhaal. We hebben een beeldende vertaalster, en de vrouwen luisteren heel aandachtig, geweldig hoe ze instemmend kunnen knikken met een 'uhah!' van herkenning. Maf natuurlijk dat ik vroedvrouwen lesgeef; die vrouwen hebben misschien al wel 100 kinderen op de wereld helpen zetten, en ik heb nog nooit een bevalling gezien!
Dit is de laatste les voor vroedvrouwen, dus aan het eind krijgen ze allemaal een certificaatje. We willen er nog een mooie afsluiting van maken. Psalm 139 komt in me op. Toen U mij in de moederschoot hebt geweven, kende U mij al. Kort iets kunnen vertellen over deze psalm. Ik vraag of ik een zegen over hen mag bidden. Ja, natuurlijk mag dat!!
Voor we weggaan, komen er nog verschillende vrouwen naar ons toe met hun problemen, vooral ziekten. Er zijn veel mensen ziek, en met het regenseizoen zal dat niet minder worden!
We gaan weer op huis aan. Een paar vrouwen rijden weer een eindje mee. En halverwege moet nog een dochter opgepikt worden. Die stapt in met een ziek meisje, en een levende kip! Pootjes bij elkaar gebonden, kind op schoot, kip op de knie. Ze zit daar heel braaf, geen gefladder of gekakel! Het meisje moet naar de kliniek, en de dokter wordt betaald met de kip! Gelukkig dat we op het schip gratis opereren!
Alle vrouwen gedropt, ik kruip uit de achterbak naar de achterbank. Op de markt is het druk, dus we komen niet hard vooruit. Opeens zien we een man, dronken of onder de drugs. Hij loopt een beetje langs de auto. We klikken snel onze deur op slot. Alleen de achterdeur, daar kunnen we niet bij. Als hij die probeert, is die waarschijnlijk open! Heere, geef dat hij die deur niet probeert. Hij probeert een zijportier, gelukkig kunnen we weer rijden. We zitten daar niet lekker! Thuisgekomen checken we het achterportier, die was toch op slot! Mijn moeder zou zeggen: we moeten overal bewaard blijven he! En ook dit keer zijn we dat weer!
Gisteren met de andere Ellen op kraamvisite geweest bij de tweeling Kelly en Beth. 4 weken geleden werd het schip midden in de nacht gebeld. We moesten komen helpen, er was een vrouw aan het bevallen aan de kant van de weg! Ellen zat in de nachtdienst, is kinderverpleegkundige, dus die met een pastor mee naar de plek. Gewoon langs de kant van de weg, ze waren niet op tijd weg gegaan naar het ziekenhuis. Ellen heeft zoveel mogelijk geholpen, navelstrengen afgebonden, baby's onderzocht. Het jongetje had het benauwd. Dus babies in een doek gewikkeld en door naar het ziekenhuis. Bijzondere ervaring, ook voor hier, want een week later wisten ze in de tailorshop ook van het gebeurde. Maar niet waar de vrouw woont. Viavia komen we daar toch ook achter, en gisteren zijn we dus opgehaald door de pastor! Ze wonen op een half uurtje lopen van het schip, aan de rivier. De kids bewonderd, ballonnen uitgedeeld. 't is zo genieten om daar 's avonds te lopen. Mensen bij een vuurtje, een paar vrouwen die mens erger je niet op een tonnetje spelen, als het niet zo armoedig was, was het net een camping!
De realiteit is, dat dit gebied bij veel regen onder water loopt, soms tot in de huizen.
na een klein uurtje gaan we weer naar de auto terug. De pastor krijgt een mooie haan in zijn handen gedrukt, als dank voor de hulp! Pootjes weer bij elkaar, de dominee heeft weer een goed maal voor de zondag! Op mijn vraag of ik er een foto van mag maken zegt hij: Maar jullie hebben in Holland toch plenty kippen? Ja zeker, maar je zult er nooit een krijgen daar!! oh, moet je die maar zelf kopen daar?
Ja, laten we het daar maar op houden. We gingen naar huis, en het duurt weer 5 minuten om uit te leggen dat ze bij ons gefileert en vacuum verpakt gekocht worden, ipv levend met samengebonden pootjes in je handen gedrukt.