Een drukke week, 26-01
Mijn dagen vullen zich vooral met het zorgen voor Gabrielle. Wilson dagen zijn meer gevuld met interessante gebeurtenissen. Maandag is altijd een drukke dag, die begint met worship van 8-9 uur. Daarna vertrekt Wilson voor een lange dag naar Lomé om te werken met het team van Willen Programs. We zijn op dit moment hard op zoek naar een nieuwe locatie, met ruimte om aan grotere groepen les te geven + kantoorruimte voor de administratie en Wilsons filmproductie. Indien mogelijk ook kamers waar iemand kan wonen, zodat het pand dag en nacht bewoond is. Hij is meestal niet voor 8 uur ‘s avonds thuis, de laatste keren werd het bijna 9 uur.
Wilson was gevraagd deze week mee te gaan naar verschillende autoriteiten om een goed 2014 te wensen. Dit in het kader van relaties bouwen, wat erg belangrijk is in Togo! Dus dinsdag al op tijd naar de prefectuur. Net voor lunchtijd zijn ze terug. “Hoe was het?” “Raar!” Toen ze zich voorstelden aan de prefectuur, kon de man aan de naam Wilson weten dat hij uit Aneho komt, een stadje aan de kust. “Ik mag de mensen uit Aneho niet. Die denken dat ze beter zijn dan de rest van Togo, omdat via hen de blanken Togo zijn binnengekomen.” Dat is inderdaad een apart welkom. Joseph, de basisleider, nam het voor Wilson op door te zeggen dat ‘onze Wilson’ anders is. Na nog een half uurtje praten was het weer tijd om op te stappen. De man drukte Wilson de hand en zei: “Vergeet maar wat ik daareven zei”. Rare jongens die prefecturen.
Dinsdagmiddag hebben we vergadering, en de rest van de middag doen we dan weer ons eigen ding. Ik help Aron met een bericht te schrijven op facebook. Hij wil dolgraag zijn Bijbelschool afmaken, maar heeft weinig supporters. Als voor 1 februari geen geld binnenkomt, moet hij de studie afbreken en naar huis. Hij bidt wat af, wat geeft het altijd een stress dat geld. Gisteren klaagde hij dat het hem opvreet vanbinnen, dat hij twijfelde, er zou vast niks binnenkomen, want niemand reageerde op zijn bericht. We wezen hem met een lach terecht. “Jij studeert de Bijbel, je zou beter moeten weten! Je moet vertrouwen hebben, als het Gods plan is dat je deze school doet, dan zal Hij voorzien!” Maar ‘t is te begrijpen dat het onrust geeft. (Een half uur geleden kwam hij bijna dansend de trap oprennen. “Ellen, ik heb 75 euro gekregen!” Zie je wel, God laat Zijn kinderen niet in de steek als ze hun vertrouwen op Hem stellen. Zijn studiegeld is daarmee nog niet afbetaald, maar het begin is er en hij mag in elk geval volgende maand weer in de klas zitten. Jullie mogen gerust meebidden voor de andere 3 studenten die in hetzelfde schuitje zitten!) Financiele problemen leiden vrijwel altijd weer tot verwondering over hoe God voorziet. Soms via giften waarvan we de afkomst niet weten, alsof het ineens uit de lucht is komen vallen.
‘s Avonds komt Happy altijd even aanwaaien voor een praatje en helpt soms met het wassen van een paar luiers of kleren. Als tante heb je in Afrika een belangrijke taak. Je helpt de moeder als ze klein zijn, en als ze groot zijn en willen trouwen, zijn het de tantes die garant staan voor de bruidegom. De bruidsschat die ook hier wordt gegeven wordt allemaal afgehandeld door de tantes! Dus je kunt beter maar een goede relatie met hen hebben.
Woensdag is mijn dag! Dan zou Wilson voor Gaby moeten zorgen, zodat ik kan voorbereiden voor de cursus met de leerkrachten en vergaderingen kan doen e.d. Maar Wilson moest weer de beste wensen overbrengen namens de basis bij de militaire kazerne in Lomé. Dat is in elk geval al een uur heen en terug, dus ik kon wel nagaan wie er die ochtend achter Gaby aanliep. Op zich kon het deze woensdag ook wel, hoewel ik al best wat op mijn lijstje heb staan. Het bezoek aan de militaire basis duurde wat langer, maar net voor de lunch kwam hij dan toch terug. Na de lunch had ik vergadering tot 3 uur. Daarna moest Wilson weer weg, een team moest naar Lomé gebracht worden. De bus is voor de verandering weer kapot, dus onze auto moest maar gebruikt worden. Hij moest mee met een outreach team afkomstig uit Hawaii dat naar een weeshuis wilde. Deze keer moest hij met de leiders van het team en de leider van het weeshuis om de tafel om een plan van actie te maken samen. Rond 7 uur ‘s avonds is Wilson weer thuis.
Wilsons plan was donderdag dan thuis te zijn. Maar er moest nog 1 keer nieuwjaar gewenst worden: bij de commissaris van politie. De man was duidelijk geweest, ze moesten vroeg komen, half 9. Dus om half 8 vertrokken ze richting Lomé. Rond lunchtijd nog geen Wilson en collega’s. Een van de vrouwen heeft inmiddels telefoon gehad: ze zitten nog steeds te wachten tot de commissaris tijd heeft! Om 2 uur laat Wilson weten dat ze nog steeds geen commissaris hebben gezien. Uiteindelijk komen ze om half 7 ‘s avonds thuis, ZONDER de commissaris te hebben gezien! Je moet wel van hoge status komen als je een ander zo kan behandelen. 4 man heeft zijn dag verspeeld met wachten. En dan nog wel om even de beste wensen te wensen. Wel, misschien was het uitgelopen op verwensen ipv wensen als hij uiteindelijk toch gekomen was om 3 uur.
Die avond is het community meeting van half 8 tot 9 uur. Met 2-3 keer wakker worden om Gaby te voeden ben ik om half 10 echt op. Op zulke dagen spreken we elkaar nauwelijks. En dat wilden we graag anders doen.
Vrijdag is net zo’n dag als maandag. Wilson moet vroeg weg en komt pas rond 8 uur thuis. En omdat vrijdag filmavond is op de campus, verzorgt hij altijd het opzetten van de beamer en speakers en zoekt een film uit die verantwoord is. Dit keer moeten ze het echter zonder beamer doen, Wilson is laat en moet nog eten ook.
In het weekend doen we het ontbijt als familie en niet beneden in de eetzaal. Deze zaterdag moet er echter vroeg een bezoek gebracht worden aan de chief, om de papieren voor het land dat we hebben gekocht, te tekenen. (Dat land is een jaar geleden gekocht, maar de administratie hiervan duurt eindeloos.) Uiteindelijk is de handtekening niet gezet, alleen de afspraak is nog maar gemaakt om volgende week dinsdag de handtekening te zetten. Maar goed, dus weer geen ontbijt samen op het balkon! ‘s middags hebben we corveedienst: eten koken voor de hele campus. Rond 7 ‘s avonds klaar met afwassen en opruimen, gelukkig de zaterdagavond dan voor ons samen.
Die nacht wordt er om 3 uur gebeld. Koami, die ook op de campus woont. De bus was gerepareerd dachten ze. Nu moeten er 2 mensen opgehaald worden om 5 uur ‘s ochtends op het vliegveld, maar de bus doet het niet. Of onze auto gebruikt mag worden? Wilson laat niet Jan en alleman in de auto rijden, dus daar ging hij om half 4 ‘s ochtends op weg naar het vliegveld. Om 7 uur wordt ik wakker en ontdek dat hij weer thuis is gekomen zonder dat ik het door had. De rest van de dag rustdag gehouden, familiedag gehouden en ook geestelijk weer even bijgetankt. Gelukkig dat er een rustdag is en niet elke week zo druk!