Liberiaanse kerstfilm
Met Anneke in de taxi gestapt. We huren deze taxi maar gelijk voor de hele ochtend want we moeten naar allerlei plekken in de stad. Naar een kerk, het Ducor-hotel, dat op het hoogste punt van Monrovia staat, de kleermaker, een kantoor van een NGO voor lesmateriaal, dan naar het schip, waarvandaan we dan naar Jamaica Road gaan. Anneke wil een kerstprogramma afdraaien in Jamaica-Road, waar in elk geval mijn kleine vrienden mogen komen! Ik heb een vrouw gevonden die graag wil helpen regelen, ze is christen, dus nu moet ik Anneke en haar aan elkaar voorstellen, zodat ze het programma verder kunnen uitwerken. En dan naar de schapenmarkt helemaal aan het eind van deze straat. Waarom al die plekken? We gaan een film maken!!
De bijbelclub liet elk kerstfeest een kerstdrama zien in hun wijk. Nu was vorig jaar het idee geopperd om het te filmen, en dan de dvd te gebruiken om als evangelisatiemateriaal uit te geven. Anneke wilde wel helpen, Machiel en ik willen wel filmen. Dus de kinderen hebben hun tekst hard geoefend, Anneke is achter kleren aan en plaatsen waar gefilmd kan worden. En de teachers bereiden de kinderen verder voor.
Vandaag dus de filmplaatsen bekijken en zien wat we moeten veranderen. In de kerk is het vrij simpel, maar in het Ducorhotel moet eerst vuil geraapt worden. De trap naar het beeld van de 1e president van het land wordt de trap naar het paleis van koning Herodes. Nu naar Jamaica Road, waar een schapenmarkt is, daar kan dan het stuk van de herders misschien gespeeld worden... We zetten de fietsen onder het afdakje, Anneke gaat de discussie aan met de mannen, ik zit erbij, en geniet ervan. Het hele plan wordt uitgelegd, terwijl er ondertussen natuurlijk sociaal uitgewisseld wordt. Alle schapenboeren blijken uit Guinee te komen, allemaal moslims. Vind je dat geen humor? Ze beloven maandag alle vuil opgeruimd te hebben op het grasveld achter de markt (wat niet meer is dan een stuk harde grond, met touwtjes gespannen over de grond. Aan die touwen worden elke dag de schapen/geiten vastgebonden. Aan de kant staan dan de afdakjes en hutjes van de verkopers. In een hoek van de markt is de slachthoek, daar hangen de stukken vlees en huiden te drogen. Gelukkig op dit moment geen slachtingen.Tegen de avond neemt iedereen zijn niet-verkocht vee weer mee, loslopend langs de weg.) Er wordt betaald in de vorm van een gratis dvd + betaling van de bioscoopkosten voor de hele buurt! Er volgt nog een gesprekje over de melk uit Nederland, en dat hier alleen blikjes melk worden gedronken. Er zijn zoiezo nog niet veel mensen die vee hebben, tijdens de oorlog zijn die allemaal opgegaan. 't Is waar, meestal zie je alleen maar kippen. Ja, en Isah kennen ze ook wel uit de Koran. Dat wij dan hier daar een film over maken is geen probleem.
Terug op het schip spreken we af dat we maandag, dinsdag en woensdag zullen gaan filmen.
Een paar impressies van hoe het is gegaan. Op 't moment gebeurd er gewoon te veel om allemaal te kunnen melden. Ben soms bang dat ik het niet allemaal kan onthouden, terwijl het toch zo bijzonder is soms.
Maandag, de kerk, waar Zacharias het offer zal brengen, en Congo-Town waar Maria en Jozef de boodschap van de engel horen:
Anneke krijgt het voor elkaar met 18 kids in een stationwagon bij de kerk te komen! Das al een wonder op zich, zelfs hier! Samen bidden we voor hulp en zegen over het maken van de film. Het opnemen gaat redelijk vlot. Alle acteurs zijn kinderen van de bijbelclub, die hun tekst met niet zoveel expressie opzeggen, maar vooruit, al doende zullen we wel leren.
Na de kerk moeten we weer terug naar congo-town. Weer een taxi zien te vinden. Een deel kan bij ons in de landrover, en gelukkig kan Anneke een auto stoppen, die meer dan vol wordt gestopt. En je raadt nooit wie de chauffeur is:... iemand die werkt bij het lokale televisiestation!! Als ze hoort waar we mee bezig zijn, zegt ze gelijk dat we de film bij de studio mogen brengen, dan zullen ze de film met kerst uitzenden!! Toevallig? Dank U wel Heere!
Dinsdag: De herders aan het eind van Jamaica Road.
Machiel en ik komen natuurlijk een half uur te laat aan. Weer teveel gepraat onderweg. Anneke is ondertussen aan het bakkeleien met de geitenbreiers. Overal ligt nog vuil, en ineens willen ze toch geld zien. Anneke is niet blij, en terecht. Ik maak een praatje met de imam, 't verbaast me dat ook hij er geen probleem van maakt dat we filmen in zijn wijkje.Na wat geharrewar gaan we dan toch (met de hele buurt achter ons aan en om ons heen) naar de juiste plek. Een klein stukje gras achter de markt. Gauw wordt alle plastic opgeruimd, schapen en geiten die niet verkocht zijn worden daar verzameld, de acteurs vleien zich in het gras, en de film kan beginnen. Achteraf zie je dus geregeld wat slippers aan de zijkanten van het filmbeeld, omdat de toeschouwers er met hun neus bovenop wilden staan! Tja, dat heb je als iedereen op straat leeft, dan mis je niks van wat er gebeurd in de buurt!
Woensdag: we zijn erachter dat mijn camera niet de juiste kabel heeft om hem op Machiels laptop te zetten, dus ik ben eigenlijk maar mijn eigen projectje begonnen: achter de schermen. Erg lollig, want nu hou ik de toeschouwers zoet door ook hen op de film te zetten.
Dit keer Ducorhotel. Het begint met Herodes en de wijzen die niet op komen dagen. Die staan ergens te wachten op een taxi! Zucht, je weet toch dat transport vinden moeilijk is? We zijn al een uur later dan gepland! Welkom in Liberia again! Ineens een hoop geschreeuw in het wijkje aan de voet van de heuvel. What happen? Er is een oude vrouw gestorven, en nu is heel de buurt aan het schreeuwen en jammeren. Zelfs een paar honden doen mee. Wat een andere manier van emoties uiten weer he? 't is net of hier alle emoties veel extremer geuit worden. Zowel haat, verdriet als blijdschap en plezier! Wat leven wij dan ingetogen en gematigd. Beter of fouter? Of gewoon anders...
Uiteindelijk komt Herodes toch opdagen gelukkig, inclusief zijn troon. Een mooi stukje film, Anneke heeft zeker oog voor het vinden van decor van films! Tot slot met zijn allen naar de top van het hotel, waar je een schitterend uitzicht hebt over de stad. Daar het stuk van de wijzen en de ster gefilmd, en God weer gedankt, dat alles tot nu toe zo goed verloopt. Beneden Herodes en de wijzen nog op de foto met de bewaker van het hotel. Hij heet Ahmed, maar zegt christen te zijn. Waarop zijn collega droog zei: "He is chrismos." dat zie je hier vaak. 't Maakt voor de mensen niet zo uit, 't is allemaal uiteindelijk dezelfde God.
Komende maandag en dinsdag gaan we weer filmen.